مکمل‌های ورزشی برای افراد مبتلا به دیابت

افراد مبتلا به دیابت باید با احتیاط از مکمل‌های ورزشی استفاده کنند، زیرا ممکن است برخی از آنها بر سطح قند خون تأثیر بگذارند یا با داروهای دیابت تداخل داشته باشند. با این حال، چندین مکمل وجود دارد که ممکن است در صورت استفاده مناسب بی‌خطر و مفید باشند.

پودر پروتئین: پروتئین برای ترمیم و رشد ماهیچه‌ها به خصوص بعد از تمرین ضروری است. به دنبال پودرهای پروتئینی باشید که قند و کربوهیدرات اضافه شده کمی دارند. پروتئین آب پنیر، پروتئین نخود، یا پروتئین سویا گزینه های خوبی هستند.
پروتئین وی ترشح هورمون‌های اینکرتین مانند پپتید 1 شبه گلوکاگون (GLP-1) و پپتید انسولینوتروپیک وابسته به گلوکز (GIP) را تحریک می‌کند. این هورمون‌ها با تحریک ترشح انسولین و مهار ترشح گلوکاگون به تنظیم سطح قند خون کمک می‌کنند و منجر به بهبود جذب گلوکز توسط سلول‌ها می‌شود.

کربوهیدرات: مکمل‌های کربوهیدراتی مانند قرص‌ها، ژل‌ها یا نوشیدنی‌های گلوکز می‌توانند تأثیر قابل توجهی بر سطح قند خون در افراد دیابتی داشته باشند.

• مدیریت قند خون: مکمل‌های کربوهیدرات می‌توانند باعث افزایش سریع سطح قند خون شوند، به ویژه در افراد مبتلا به دیابت که در تنظیم گلوکز آنها اختلال ایجاد می‌کنند. نظارت دقیق بر سطح قند خون هنگام استفاده از مکمل‌های کربوهیدرات و تنظیم دوز انسولین یا دارو در صورت لزوم برای جلوگیری از هیپرگلیسمی (قند خون بالا) بسیار مهم است.
• عملکرد ورزشی: مکمل‌های کربوهیدرات معمولاً توسط ورزشکاران و افرادی که درگیر فعالیت بدنی طولانی یا شدید هستند برای پر کردن ذخایر گلیکوژن و حفظ سطح انرژی استفاده می‌شود. برای افراد مبتلا به دیابت که به طور منظم ورزش می‌کنند، این مکمل‌ها می‌توانند به جلوگیری از هیپوگلیسمی (قند خون پایین) در حین و بعد از ورزش کمک کنند. با این حال، تعادل مصرف کربوهیدرات با انسولین ضروری است تا از نوسانات سطح قند خون جلوگیری شود.
• شاخص گلیسمی: شاخص گلیسمی (GI) مکمل‌های کربوهیدراتی می‌تواند بر میزان قند خون تأثیر بگذارد. مکمل‌های با GI بالا، مانند گلوکز یا مالتودکسترین، می‌توانند باعث افزایش سریع سطح گلوکز خون در مقایسه با مکمل‌های با GI پایین‌تر مانند فروکتوز یا کربوهیدرات‌های پیچیده شوند. انتخاب مکمل‌های کربوهیدرات با GI پایین‌تر به به حداقل رساندن افزایش قند خون در افراد مبتلا به دیابت کمک می‌کند.

کراتین: کراتین اغلب توسط ورزشکاران برای بهبود عملکرد و افزایش توده عضلانی استفاده می‌شود. برخی تحقیقات نشان می‌دهد که ممکن است برای افراد دیابتی فوایدی مانند بهبود تحمل گلوکز و حساسیت به انسولین نیز داشته باشد.

• بهبود تحمل گلوکز: تحقیقات نشان می‌دهد که مکمل کراتین تحمل گلوکز را بهبود می‌بخشد که توانایی بدن برای تنظیم سطح قند خون در پاسخ به یک وعده غذایی است. این بدان معنی است که افراد مبتلا به دیابت با مصرف کراتین کنترل بهتری بر سطح قند خون خود خواهند داشت.
• افزایش حساسیت به انسولین: حساسیت به انسولین به چگونگی واکنش موثر سلول‌های بدن به انسولین، هورمونی که مسئول تنظیم سطح قند خون است، اشاره دارد. حساسیت بالاتر به انسولین به این معنی است که سلول‌ها بهتر می‌توانند گلوکز را از جریان خون جذب کنند که خطر افزایش قند خون را کاهش می‌دهد. برخی از مطالعات نشان داده‌اند که مکمل کراتین ممکن است حساسیت به انسولین را به ویژه در سلول‌های عضلانی افزایش دهد که می‌تواند برای افراد مبتلا به دیابت مفید باشد.
• ذخیره گلیکوژن ماهیچه‌ای: نشان داده شده است که مکمل کراتین باعث افزایش ذخیره گلیکوژن در سلول‌های عضلانی می‌شود. گلیکوژن شکل اولیه ذخیره گلوکز در بدن است و به عنوان یک منبع انرژی در دسترس در طول ورزش عمل می‌کند. با افزایش سطح گلیکوژن عضلانی، کراتین به بهبود عملکرد ورزشی و افزایش ریکاوری کمک می‌کند که می‌تواند به طور غیر مستقیم به مدیریت بهتر قند خون در افراد مبتلا به دیابت کمک کند.

اسیدهای چرب امگا 3: اسیدهای چرب امگا 3 که در مکمل‌های روغن ماهی یافت می‌شوند، التهاب را کاهش می‌دهند و سلامت قلب و عروق را بهبود می‌بخشند، که برای افراد دیابتی که در معرض خطر بیشتری برای بیماری‌های قلبی هستند، مهم است.

ویتامین D: بسیاری از افراد مبتلا به دیابت دارای سطوح پایین ویتامین D هستند که در حساسیت به انسولین نقش دارد. مکمل ویتامین D به بهبود کنترل قند خون کمک می‌کند.

• حساسیت به انسولین: تحقیقات نشان می‌دهد که ویتامین D در بهبود حساسیت به انسولین نقش دارد و در نتیجه به کاهش سطح قند خون کمک می‌کند. با افزایش حساسیت به انسولین، ویتامین D می‌تواند کنترل بهتر گلوکز را در افراد مبتلا به دیابت تقویت کند.
• عملکرد سلول‌های بتا: سلول‌های بتا در لوزالمعده مسئول تولید و آزادسازی انسولین در پاسخ به تغییرات سطح قند خون هستند. گیرنده‌های ویتامین D در سلول‌های بتا وجود دارند که نشان می‌دهد این ویتامین ممکن است در تنظیم عملکرد آنها نقش داشته باشد. برخی از مطالعات نشان می‌دهد که ویتامین D به حفظ عملکرد سلول‌های بتا و بهبود ترشح انسولین کمک می‌کند که می‌تواند به کنترل بهتر قند خون در افراد مبتلا به دیابت کمک کند.

اسیدهای آمینه شاخه دار BCAA: (BCAA)ها از جمله لوسین، ایزولوسین و والین اغلب برای حمایت از ریکاوری و رشد عضلات استفاده می‌شوند. آنها همچنین به تنظیم سطح قند خون و بهبود حساسیت به انسولین کمک می‌کنند.

• حساسیت به انسولین: لوسین، یکی از BCAAها، به دلیل نقش بالقوه آن در بهبود حساسیت به انسولین به طور گسترده مورد مطالعه قرار گرفته است. تحقیقات نشان می‌دهد که مکمل لوسین با تحریک مسیر سیگنالینگ انسولین در سلول‌های عضلانی اسکلتی، می‌تواند عملکرد انسولین را افزایش دهد که می‌تواند منجر به افزایش جذب گلوکز توسط سلول‌های عضلانی و در نتیجه کاهش سطح قند خون شود.
• تنظیم گلوکز: نشان داده شده است که BCAA‌ها، به ویژه لوسین و ایزولوسین، بر متابولیسم گلوکز تأثیر می‌گذارند. لوسین می‌تواند ترشح انسولین را از سلول‌های بتای پانکراس تحریک کند که به جذب گلوکز توسط سلول‌ها کمک می‌کند. علاوه بر این، BCAA‌ها می‌توانند در بافت ماهیچه‌ای برای تولید انرژی متابولیزه شوند که به تنظیم سطح قند خون در طول ورزش یا دوره‌های افزایش مصرف انرژی کمک می‌کند.

کافئین: کافئین می‌تواند سطح انرژی را افزایش داده و تمرکز را بهبود بخشد، که برای تمرین مفید است. با این حال، افراد مبتلا به دیابت باید محتاط باشند زیرا کافئین می‌تواند بر سطح قند خون تأثیر بگذارد.

• تأثیر بر حساسیت به انسولین: برخی از مطالعات نشان می‌دهند که کافئین ممکن است حساسیت به انسولین را افزایش داده و منجر به بهبود جذب گلوکز توسط سلول‌ها و کاهش سطح قند خون شود. تصور می‌شود که این اثر از طریق مکانیسم‌های مختلفی رخ می‌دهد، از جمله افزایش فعال شدن گیرنده‌های آدنوزین که می‌تواند مسیرهای سیگنال‌دهی انسولین را در سلول‌ها تقویت کند. بهبود حساسیت به انسولین می‌تواند به افراد مبتلا به دیابت کمک کند تا سطح قند خون خود را بهتر تنظیم کنند، به خصوص بعد از غذا.
• تحریک ترشح گلوکز: کافئین می‌تواند ترشح هورمون‌هایی مانند آدرنالین (اپی نفرین) و کورتیزول را افزایش دهد که به نوبه خود می‌تواند آزاد شدن گلوکز از کبد را به جریان خون تحریک کند. این می‌تواند منجر به افزایش موقت گلوکز در سطح قند خون شود، به ویژه در افراد دیابتی که در تنظیم گلوکز اختلال دارند. با این حال، میزان این اثر ممکن است بسته به عواملی مانند دوز کافئین و پاسخ متابولیک فردی متفاوت باشد.
• تاثیر بر قند خون پس از خوردن غذا: برخی مطالعات نشان داده‌اند که مصرف کافئین همراه با یک وعده غذایی منجر به افزایش سطح قند خون بعد از غذا در افراد مبتلا به دیابت می‌شود. این اثر می‌تواند به دلیل تأثیر کافئین بر حساسیت به انسولین، متابولیسم گلوکز و پاسخ هورمونی به مصرف غذا باشد.
• تداخل با داروها: کافئین می‌تواند با داروهای خاصی که معمولاً برای کنترل دیابت استفاده می‌شوند، مانند انسولین و عوامل خوراکی کاهش قند خون، تداخل داشته باشد. ممکن است اثرات این داروها را تشدید کند یا متابولیسم آنها را تغییر دهد و منجر به تغییرات در سطح قند خون شود. افراد مبتلا به دیابت باید در مصرف نوشیدنی‌ها یا مکمل‌های حاوی کافئین احتیاط کنند و سطح قند خون خود را کنترل کنند، به خصوص اگر داروهایی مصرف می‌کنند که می‌توانند با کافئین تداخل داشته باشند.

قبل از شروع هر رژیم با مکمل‌های جدید، برای افراد مبتلا به دیابت مهم است که با پزشک خود مشورت کنند. آن‌ها می‌توانند توصیه‌های شخصی‌سازی شده را بر اساس نیازهای سلامتی فردی ارائه دهند و این اطمینان را به شما بدهند که مکمل‌ها با داروها تداخل نخواهند کرد. علاوه بر این، نظارت دقیق بر سطح قند خون هنگام شروع مصرف مکمل‌های جدید برای اطمینان از اینکه با بدن شما سازگار هستند، بسیار مهم است.